Search
Close this search box.

Биоразградлив отпад – Компостирање

Биомасата од отпадот е биоразградлив материјал што се создава во биолошките и во биотехнолошките процеси во земјоделството, шумарството, прехранбената индустрија, индустријата за пијалаци и во комуналниот сектор. Користењето на компостите и другите средства за унапредување на почвените слоеви се чини дека е прв приоритет од аспект на одржливото управување со биоразградливата фракција на отпадот. Но, за примена во земјоделството, мора да се постигнат посебните барања за квалитет во однос на врстата на културите, содржината на токсични и био-акумулативни супстанции во слоевите и во почвите, како и нивото на заштита на подземните води.

 Без оглед на потеклото, биомасата е еден од важните обновливи енергетски извори. За земја со ограничени природни енергетски ресурси, отпадно дрво, животинските нус-производи, арското ѓубриво, милта од отпадни води и други видови на биомаса може да станува сé поважна суровина за производство на гасовити, течни и цврсти горива од отпад, за транспорт и за производство на енергија, во индустријата и во домаќинствата. Сите видови на искористување на биомасата ќе придонесат значително кон намалувањето на емисиите на стакленички гасови.

 Воведувањето сортирање отпад од населението, изградбата на постројки за сортирање, компостирањето органски отпад и на крај изградбата на постројка за механичко биолошки третман ќе влијае врз обемот на отпад што треба да се депонира. Доколку сиот отпад што моментално се собира за депонирање би се насочил низ постапка за МБТ (механички биолошки третман), може да се добие и материјал за рециклирање, материјал налик на компост, а остатокот би се праќал на депонијата. На крај, тоа ќе доведе до намалување на количествата отпад за кои е потребно депонирање на помалку од половина од собраниот отпад.

 Системот на управување со отпад мора да применува ефикасни и ефективни техники во однос на трошоцитеза собирање, транспорт, селекција, привремено складирање итретман/преработка на селектираните текови на отпад, со вклучување на приватниот сектор соцел да се достигне ниво на собирање од 100% и оптимално ниво на материјално и енергетскоискористување на употребливите состојки на отпадот во согласност со европските стандарди.

Создавачите на отпад не се доволно свесни за потенцијалните можности и за добивките од нив, за можноста за спречување на отпадоците, информациите за можностите и за техниките за спречување на отпадот не се широко достапни, вистинските трошоци за еколошки здраво управување со отпадот не се познаваат доволно и не се покриваат од страна на создавачите на отпад.

Фракциите на отпад од земјоделството и од одредени придружни активности, арското ѓубриво, животинското ткиво и растителните ткива се сметаат како отпад или како нус-производи во однос на две опции: прераборка или депонирање. Шемата за управување со земјоделскиот отпад и со нус-производите започнува со воведување на „добра земјоделска практика“. Добрата земјоделска практика мора да биде многу важен чекор кон подобрувањето на постапувањето со земјоделскиот отпад и неговото отстранување, особено во однос на соодветното складирање на стабилизираното ѓубриво и неговата примена на полињата.

 Стабилизирано арско ѓубриво за примена во земјоделството може да се произведува со аеробен/анаеробен третман. Арското ѓубриво може да се користи како одлична замена за производство на обновлива енергија (биогас), со помош на анаеробно гниење на пример на локација на животинска фарма.

 Анаеробното паралелно гниење на арското ѓубриво со соодветни култури како силажна пченка и/или со претходно третирани животински нус-производи од кланиците, во согласност со барањата на прописите на ЕУ за животински нус-производи, може да се лоцира и на други погодни локации. Може да се воспостави економски одржлива структура за сепаратно собирање на животински ткива што припаѓаат на различни класи на ризик и капацитети за депонирање на сепарирани животински ткива.

 Горењето на дрвна биомаса е традиционален начин на производство на топлотна енергија во македонските домаќинства, но стимулирањето на собирање на отпадно дрво во шумите и производството на енергија со согорување на обновливо огревно дрво добиено од биомасата може да се воведе на ниво на претпријатија (локални инсталации или производи што би се продавале на пазарот).

Основниот концепт е да се издвојат употребливите состојки на комуналниот отпад на местото на неговото создавање.

На почетокот би било изводливо конструирање на постројка за компостирање врз основа на проценета тонажа со понатамошна цел за ширење на услугата штом се воведе сегрегирано собирање на растителен отпад. Компостирањето на растителен отпад е релативно едноставен процес каде постројката ќе го врти растителниот отпад, или откос, на тврда подлога со затворен одводен систем.

–        Треба да се изгради постројка за компостирање врз основа на тековниот проток на растителни отпади.

–        Таа треба да биде дизајнирана на таков начин да овозможува проширување на услугата во иднина.

–         Вообичаено, потребниот простор е приближно 1m2 за секој тон компостиран растителен отпад.

–        Претпоставувајќи дека би се развил простор од 10.000m2, проценетиот трошок за инвестицијата би изнесувал € 1 милион.

 Производството би генерирало значителни приходи и би се искористило од страна на општините за озеленување или како дел од слојот за обнова на почвата на напуштени депонии.

 

Споделете:

Scroll to Top